پوکه یا پوکه نوعی سنگ است که رنگ روشن دارد، حاوی فومی است که از حباب‌های دیواره‌ای شیشه‌ای تشکیل شده است و معمولاً به آن شیشه‌های آتشفشانی سیلیکات می‌گویند.
این سنگ ها توسط ماگمای اسیدی در اثر فوران های آتشفشانی که مواد را به هوا پرتاب می کنند، تشکیل می شوند. سپس تحت حمل و نقل افقی قرار می گیرند و به عنوان سنگ آذرآواری تجمع می یابند.
پوکه دارای خواص ورزیکولار بالایی است، به دلیل انبساط فوم گاز طبیعی موجود در آن، حاوی تعداد زیادی سلول (ساختار سلولی) است و عموماً به صورت مواد سست یا قطعاتی در برش های آتشفشانی یافت می شود. در حالی که کانی های موجود در پوکه عبارتند از فلدسپات، کوارتز، ابسیدین، کریستوبالیت و تری دیمیت.
پوکه زمانی اتفاق می افتد که ماگمای اسیدی به سطح می آید و ناگهان با هوای بیرون تماس پیدا می کند. فوم شیشه ای طبیعی با / گاز موجود در آن فرصت فرار دارد و ماگما به طور ناگهانی یخ می زند، پوکه معمولاً به صورت قطعاتی وجود دارد که در طول فوران های آتشفشانی در اندازه های مختلف از شن گرفته تا تخته سنگ به بیرون پرتاب می شوند.
پوکه معمولاً به صورت مذاب یا رواناب، مواد سست یا قطعات در برش های آتشفشانی ایجاد می شود.
پوکه را می توان با حرارت دادن ابسیدین نیز تهیه کرد تا گاز از آن خارج شود. حرارت دادن روی ابسیدین از کراکاتوا انجام شد، دمای مورد نیاز برای تبدیل ابسیدین به پوکه به طور متوسط 880 درجه سانتیگراد بود. وزن مخصوص ابسیدین که در ابتدا 2.36 بود پس از تصفیه به 0.416 کاهش یافت، بنابراین در آب شناور می شود. این سنگ پا خاصیت هیدرولیکی دارد.
پوکه بافتی سفید متمایل به خاکستری، زرد مایل به قرمز، با اندازه روزنه‌ای است که نسبت به یکدیگر یا غیر ساختاری سوخته با روزنه‌های جهت‌دار متفاوت است.
گاهی اوقات سوراخ با زئولیت/کلسیت پر می شود. این سنگ در برابر شبنم یخ زدگی (یخ زدگی) مقاوم است، نه چندان رطوبت گیر (مکیدن آب). دارای خواص انتقال حرارت کم است. قدرت فشار بین 30 تا 20 کیلوگرم بر سانتی متر مربع. ترکیب اصلی کانی های سیلیکات آمورف.
رسوبات پوکه بر اساس نحوه تشکیل (رسوب)، توزیع اندازه ذرات (قطعه) و ماده منشأ، به شرح زیر طبقه بندی می شوند:
منطقه فرعی
زیر آبی
آردانته جدید; به عنوان مثال رسوباتی که در اثر خروج افقی گازها در گدازه ایجاد می شوند و در نتیجه مخلوطی از قطعات با اندازه های مختلف به شکل ماتریس ایجاد می شوند.
نتیجه سپرده گذاری مجدد (سپرده مجدد)
از دگردیسی، تنها مناطقی که نسبتاً آتشفشانی هستند، رسوبات پوکه اقتصادی خواهند داشت. سن زمین شناسی این نهشته ها بین دوره سوم تا کنونی است. آتشفشان هایی که در این عصر زمین شناسی فعال بودند شامل حاشیه اقیانوس آرام و مسیر منتهی از دریای مدیترانه به هیمالیا و سپس به شرق هند بود.
سنگ های مشابه دیگر سنگ پاها عبارتند از پومیسیت و خاکستر آتشفشانی. پومیت دارای ترکیب شیمیایی، منشاء شکل گیری و ساختار شیشه ای مشابه سنگ پا است. تفاوت فقط در اندازه ذرات است که قطر آن کمتر از 16 اینچ است. پوکه نسبتاً نزدیک به محل پیدایش آن یافت می‌شود، در حالی که پومیس توسط باد تا مسافت قابل‌توجهی منتقل شده و به شکل انباشته شدن خاکستر ریز یا رسوب توف رسوب کرده است.
خاکستر آتشفشانی دارای قطعات وزیکولی مایل به قرمز تا سیاه است که در طی فوران سنگ بازالتی از فوران های آتشفشانی رسوب کرده است. بیشتر رسوبات خاکستر به صورت تکه های بستر مخروطی با قطر 1 اینچ تا چند اینچ یافت می شوند.
پتانسیل پوکه اندونزیایی
در اندونزی، وجود پوکه همیشه با مجموعه ای از آتشفشان های کواترنر تا سوم مرتبط است. توزیع آن مناطق Serang و Sukabumi (جاوه غربی)، جزیره Lombok (NTB) و جزیره Ternate (Maluku) را پوشش می دهد.
پتانسیل ذخایر پوکه که دارای اهمیت اقتصادی و ذخایر بسیار زیادی هستند در جزیره لومبوک، غرب نوسا تنگگارا، جزیره ترنات، مالوکو هستند. میزان ذخایر اندازه گیری شده در این منطقه بیش از 10 میلیون تن برآورد شده است. در منطقه لومبوک، بهره برداری از پوکه از پنج سال پیش انجام شده است، در حالی که در Ternate این بهره برداری تنها در سال 1991 انجام شده است.